Medytacja ignacjańskia w kościele pw. Ducha Św. w Toruniu (20.10.2018)
- Znak Krzyża św.
- Modlitwa przygotowawcza zwyczajna: Proszę Cię Boże, Panie mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu, aby wszystko, co jest we mnie było skierowane ku Tobie.
- Wprowadzenie I (Lb 9, 15-21)
W dniu, kiedy ustawiono przybytek, okrył go wraz z Namiotem Świadectwa obłok, i od wieczora aż do rana pozostawał nad przybytkiem na kształt ognia. I tak działo się zawsze: obłok okrywał go, a w nocy - jakby blask ognia. Kiedy obłok podnosił się nad przybytkiem, Izraelici zwijali obóz,
a w miejscu, gdzie się zatrzymał, rozbijali go znowu. Na rozkaz Pana Izraelici zwijali obóz i znowu na rozkaz Pana rozbijali go z powrotem; jak długo obłok spoczywał na przybytku, pozostawali w tym samym miejscu. Nawet wtedy, gdy obłok przez długi czas rozciągał się nad przybytkiem, Izraelici, posłuszni rozkazowi Pana, nie zwijali obozu. Lecz zdarzało się również tak, że obłok krótki czas pozostawał nad przybytkiem; wtedy również rozbijali obóz na rozkaz Pana i na tenże rozkaz go zwijali. Zdarzało się i tak, że obłok pozostawał tylko od wieczora do rana, a nad ranem się podnosił; wtedy oni zwijali obóz.
Obraz do modlitwy: Popatrzę na Izraelitów będących w drodze. Jak po raz kolejny przygotowują się do wędrówki, pakują swój dobytek lub rozbijają obóz w nowym miejscu już któryś raz.
(1-minutowe rozmyślanie)
Wprowadzenie II (Prośba o owoc modlitwy): Proszę Cię, Boże, o doświadczenie Twojej opieki
i troski o mnie oraz o wzrost mojego zaufania do Ciebie.
- Punkta:
Punkt 1: Troskliwy Bóg
Obłok to znak obecności Boga. Daje poczucie bezpieczeństwa i pokoju serca, ochrania przed niebezpieczeństwem.
Popatrzę na troskę Boga o mnie przez ostatnie godziny, dni, tygodnie, lata. Przywołam te momenty, kiedy czułem, że ten obłok (opieka Boga) jest nade mną.
(6-minutowe rozmyślanie)
Punkt 2: Wędrujący obłok
To nie ja kontroluję obłok (Bożą obecność i troskę) i mówię mu, gdzie i kiedy ma iść. Izraelici nie mogli nim sterować. On jest niezależny. Mogę to zaakceptować lub nie. Moja rola polega na obserwacji obłoku i podążaniu za nim, na uważności na Bożą obecność, poruszenia i znaki.
Jak wsłuchuję się w Boży głos i Jego natchnienia? Kto lub co decyduje o tym, co się dzieje
w moim życiu? W jakich sytuacjach pytam Boga o Jego plany na moje życie i Jego wolę, a kiedy Go pomijam? Jakie konkretne chwile życiowych wyborów przychodzą mi teraz na myśl?
(6-minutowe rozmyślanie)
Punkt 3: Moja dyspozycyjność
Zobaczę jeszcze raz całą scenę. Izraelici raz po raz rozbijają i zwijają namioty i cały swój dobytek, rodziny, zwierzęta. Przemieszczają się w inne miejsce i wszystko się powtarza. Podróżując tak często trzeba mieć przy sobie tylko rzeczy niezbędne, minimum. Wszystko inne trzeba zostawić, bo tylko utrudnia wędrówkę. To czyni ich bardziej dyspozycyjnymi, mając coraz mniej mogą jeszcze bardziej zaufać Bogu.
Może nabrałem przez lata zbędnego bagażu, który mi przeszkadza i mnie ogranicza? Sam nabrałem te ciężary, torby, kartony, tobołki, a może czasem ktoś też obarczył mnie jakimś ciężarem, którego nie chciałem? Co jest tym moim zbędnym ciężarem materialnym lub niematerialnym, np. relacje, moja historia życia, uczucia, opinie, oczekiwania lub wymagania innych, które mnie blokują, unieruchamiają i nie pozwalają żyć wolnością Bożego dziecka?
Poproszę o poznanie mojego bagażu i tego, co powinienem zostawić.
(6-minutowe rozmyślanie)
- Rozmowa końcowa: porozmawiaj z Bogiem o tym, co wydarzyło się na tej modlitwie
(3-minutowe rozmyślanie)
- Ojcze nasz...
- Znak Krzyża św.