Medytacje ignacjańskie w kościele pw. Ducha Świętego w Toruniu
- Znak Krzyża św.
- Modlitwa przygotowawcza zwyczajna: Proszę Cię Boże, Panie mój, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu, aby wszystko, co jest we mnie było skierowane ku Tobie.
- Wprowadzenie I (Jr 18, 1-6)
Słowo, które Pan oznajmił Jeremiaszowi: «Wstań i zejdź do domu garncarza; tam usłyszysz moje słowa». Zstąpiłem więc do domu garncarza, on zaś pracował właśnie przy kole. Jeżeli naczynie, które wyrabiał, uległo zniekształceniu, jak to się zdarza z gliną w ręku garncarza, wyrabiał z niego inne naczynie, jak tylko podobało się garncarzowi. Wtedy Pan skierował do mnie następujące słowo: «Czy nie mogę postąpić z wami, domu Izraela, jak ten garncarz? - wyrocznia Pana. Oto bowiem jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku.
Obraz do modlitwy: Wejdę do pracowni garncarza. Poczuję jej atmosferę i dokładnie obejrzę ją oraz pracującego w niej człowieka. Zobaczę stojące tam naczynia, piec, koło garncarskie, glinę. Zobaczę, jak dłonie i palce garncarza formują glinę, zobaczę jego skupienie, pasję, oddanie. Popatrzę na naczynia, tak różne od siebie, każde inne, inaczej ozdobione, o innym kształcie, kolorze, przeznaczeniu.
(1-minutowe rozmyślanie)
Wprowadzenie II (Prośba o owoc modlitwy): Proszę Cię Boże o doświadczanie pewności bycia w Twoich rękach i zaakceptowanie formy naczynia, jakim mnie uczyniłeś.
Punkta:
Punkt 1: Garncarz
Zobaczę jego trud, aby prawie z niczego, z kawałka ziemi, uczynić coś wyjątkowegoi pięknego. On zna każde naczynie, każde przeszło przez jego ręce. Każde naczynie ma swoje miejsce i jest komuś potrzebne, jest chciane. Bóg postąpił ze mną tak samo. Stworzył mnie i w jego oczach jestem kimś niepowtarzalnym i cennym. Mam swoje miejsce w świecie. Jestem Bogu potrzebny, niezbędny w Jego planach.
Jakim naczyniem jestem? Komu, czemu mam służyć?
(6-minutowe rozmyślanie)
Punkt 2: Glina
Musi być miękka, elastyczna, aby dało się ją obrobić, uczynić z niej naczynie. Glina musi swoje odleżeć, zostać napowietrzona, być przygotowana zanim trafi w ręce garncarza. Po uformowaniu musi poczekać zanim trafi do wypalania i szkliwienia. Wszystko ma swoje tempo, swój czas. Często z biegiem lat glina ulega pęknięciu, naczynie się zarysuje lub wyszczerbi. Wtedy specjalną, pracochłonną techniką z użyciem laki i metali szlachetnych można je naprawić.
Podobnie jest ze mną. Bóg mnie przygotowuje i formuje przez całe moje życie. Wszystkie moje pęknięcia, obojętnie jakie by nie były, zostają przez Boga wypełnione jego łaską. Poprzez to staję się dla Niego coraz cenniejszy. Jakie moje „pęknięcie” i jego „naprawa” Bożą łaską szczególnie przychodzi mi teraz na myśl?
(6-minutowe rozmyślanie)
Punkt 3: Skarb
Naczynia rzadko powstają po to, aby były puste. Służą, aby przechowywać skarby, aby wypełniało je coś cennego.Co wypełnia mnie dziś, w tym konkretnym momencie mojego życia? Jakie moje uczucia, myśli, wartości, czyny, zaangażowania, marzenia, plany? Czy Bóg jest w tym obecny? Do czego Go zapraszam, a w czym nie pozostawiam jeszcze dla Niego miejsca? Gdzie szczególnie potrzebuję, by wypełnił mnie swoją łaską?
(6-minutowe rozmyślanie) - Rozmowa końcowa: porozmawiaj z Jezusem o tym, co wydarzyło się na tej modlitwie
(3-minutowe rozmyślanie)
- Ojcze nasz...
- Znak Krzyża św.
Opracowanie - Aleksandra Pakalska, wspólnota Ignis