‘Przyjąć – Towarzyszyć – Rozeznawać – Integrować’

Relacja ze spotkania WŻCh Polska na temat migracji i uchodźstwa

W dniu 21 kwietnia 2018 roku odbyło się w Warszawie spotkanie otwarte WŻCh Polska na temat migracji i uchodźstwa, który jest jednym z priorytetowych obszarów apostolskich światowej WŻCh, rozeznanym także jako znak czasu. Spotkanie zostało zorganizowane przez Grupę Migracje WŻCh Polska we współpracy z Jezuickim Centrum Społecznym ‘W Akcji’ - miejscem spotkania ludzi różnych kultur i języków – uchodźców i migrantów z najróżniejszych zakątków świata oraz osób z lokalnej warszawskiej społeczności, wśród których są Polacy i obcokrajowcy.

Spotkanie prowadziły wspólnie Justyna Krzywacka i Kasia Artemiuk, a uczestnikami byli: Alicja z Trójmiasta, Adrianna i Natalia z Poznania, Magdalena z Warszawy oraz Edward z Białegostoku.

Spotkanie rozpoczęlismy wspólnym śniadaniem, podczas którego poznawaliśmy się nawzajem. Następnie podjęliśmy wspólnie krótką medytację o tym, co dla nas oznacza przyjęcie cudzoziemca. Fragmentem wiodącym do medytacji był cytat z Ewangelii „Byłem obcy i przyjęliście mnie” (Mt 25:35). Justyna zaproponowała nam także obraz do medytacji, jakim była Święta Rodzina podczas ucieczki do Egiptu. Po zakończeniu medytacji dzieliliśmy się naszymi poruszeniami i refleksjami.

Później, po krótkiej przerwie na kawę i herbatę zajęliśmy się tematem towarzyszenia migrantom. Podjęliśmy refleksję nad tekstem ‘Sztuka Towarzyszenia’, przygotowanym przez Kasię. W tej części również Justyna i Kasia podzieliły się swoimi doświadczeniami w towarzyszeniu uchodźcom i migrantom w Jezuickim Centrum Społecznym. Opowiedziały o tym, jak ważne i obustronnie ubogacające jest dla nich doświadczanie spotkań z migrantami i uchodźcami. Dzieliły się także wyzwaniami i trudnościami, które nierzadko wymagają rozeznawania tego, gdzie zaczyna i kończy się pomoc, a kiedy najważniejsza jest po prostu obecność w życiu ludzi poprzez gotowość do spotkania i rozmowy z nimi.

Następnie Andrzej Malenda SJ przedstawił krótką prezentację o działalności Jezuickiego Centrum Społecznego oraz opowiedział nam o tym, jak na co dzień towarzyszy i wspiera integrację uchodźców i migrantów.

Ostatnim, ale jakże ważnym punktem było spotkanie z dwójką uchodźców: Godette z Kongo oraz Telegweta z Etiopii, którzy podzielili się z nami swoimi doświadczeniami życia w Polsce z dwóch perspektyw: osoby mieszkającej wśród Polaków od wielu lat (Godette) oraz osoby niedawno przybyłej do Polski i przebywającej jeszcze w Ośrodku dla Cudzoziemców w Dębaku (Telegweta). Opowiadali nam o swoich trudnościach i radościach, o zagubieniu i o tym, jak ważna jest dla nich życzliwość i wsparcie ludzi, których tu spotykają. Dzięki ludziom obecnym w ich życiu z otwartością i wrażliwością, mogli przetrwać trudne okresy podczas ich pobytu w Polsce.

Po wysłuchaniu tych wszystkich osób, uczestnicy spotkania mieli okazję zadać pytania Andrzejowi, Godette i Telegweta. W ten sposób wywiązała się rozmowa, która pokazała nam bardzo wyraźnie, jak wielowymiarowa jest rzeczywistość uchodźstwa i migracji.

Spotkanie zakończyliśmy dzieleniem się tym, co dla każdego z nas było ważne i poruszające w ciągu tych kilku godzin. Wszyscy uczestnicy wyrazili pragnienie podzielenia się treścią spotkania ze swoimi wspólnotami lokalnymi i podstawowymi. Wszyscy także wyrazili gotowość podjęcia modlitwy lub konkretnych zaangażowań na rzecz migrantów i uchodźców. Trzy osoby zadeklarowały chęć współpracy z Jezuickim Centrum Społecznym.

Niewiele czasu zostało na wspólne zastanowienie się nad tym, jak my jako WŻCh Polska chcemy odpowiadać na rzeczywistość migracji i uchodźstwa. Dlatego też postanowiliśmy zostawić ten aspekt naszego spotkania do dalszego rozeznawania.

Po zakończeniu spotkania wszyscy uczestnicy przesłali nam swoje krótkie refleksję drogą e-mailową. Poniżej zamieszczamy wybrane fragmenty ich wypowiedzi.

Co było dla mnie ważne podczas spotkania

„Dziękuję za możliwość spotkania, zobaczenia, dotknięcia. Ważne dla mnie było spotkanie z Wami, bezpośrednia rozmowa z Justyną i Kasią. Słyszałam, że WŻCh ‘działa z uchodźcami’, ale co innego słyszeć i czytać, a co innego spotkać się i porozmawiać.” (Alicja z Trójmiasta)

 „Dla mnie ważne było podjęcie tego tematu w aspekcie duchowości WŻCh i w formie medytacji. Ważne było wysłuchanie świadectwa Godette i Telegweta o ich doświadczeniu bycia migrantem w Polsce.” (Magdalena z Warszawy)

 „Ważne było dla mnie to, że mogłam Was wszystkich spotkać, posłuchać – szczególnie usłyszeć Godette i Telegweta. Także to, że mogliśmy wspólnie modlić się, bo to pomogło mi jakoś bardziej osobiście dotknąć tematu niż wszystkie dotychczas wysłuchane wykłady i przeczytane artykuły. Treści i sposób przekazu uważam za bardzo wartościowe.” (Adrianna z Poznania)

„Ważne było przybliżenie w prezentacji tematu zaangażowania, także zaangażowania WŻCh światowej i polskiej (…)Dobrze byłoby, by był to ważny aspekt formacji duchowej.” (Edward z Białegostoku)

Jak możemy odpowiadać na rzeczywistość migracji i uchodźstwa jako WŻCh Polska

"Myślę, że jako członkowie WŻCh możemy, a wręcz mamy jakiś ‘obowiązek’ w duchu Ewangelii towarzyszyć migrantom i uchodźcom, którzy znaleźli się w naszym kraju, mieście, parafii. Jak to robić – wymaga rozeznania.” (Magdalena z Warszawy)

„To, co mi wydaje się istotne, to praca w kierunku zmiany nastawienia, postaw, otwierania serca względem migrantów i uchodźców. Bez tego trudno będzie o jakieś większe działania. Być może w najbliższym roku medytacje otwarte w Poznaniu mogłyby mieć temat przewodni nastawiony na kształtowanie postaw wobec migrantów i uchodźców? Czuję się zaproszona, by ten temat podjąć.” (Adrianna z Poznania)

„Na myśl przychodzi mi obraz: pewien Samarytanin szedł drogą i zaopiekował się człowiekiem. Możemy wziąć ten fragment z Pisma Św. na medytację i prosić, by Pan wskazał nam kierunek.” (Edward z Białegostoku)

Bardzo dziękujemy wszystkim uczestnikom naszego spotkania! Wnieśliście bardzo wiele wrażliwości i otwartości. Dziękujemy też Panu Bogu Najwyższemu za to, że zaprosił nas na to spotkanie i nieustannie uwrażliwia nasze serca na rzeczywistość tych, którzy opuszczają swoje rodzinne strony z powodu prześladowań, przemocy i ubóstwa.

Teraz przed nami pielęgnowanie tego doświadczenia, a także dalsze rozeznawanie naszych zaangażowań na rzecz migrantów i uchodźców.