Duchowość - nie jest łatwo ująć w słowach czym ona jest. Możemy ją określić jako obszar, poświęcony sprawom ducha, określający naszą tożsamosć, sposób przeżywania życia, wreszcie sposób szukania i spotykania Boga.
Ks. Marek Dziewiecki w artykule na temat "Duchowość w życiu" określa duchowość jako tą sferę, w której człowiek stawia sobie pytanie o to, kim jest i po co żyje. Duchowość jest zatem zdolnością do odkrycia i zrozumienia tajemnicy człowieka i sensu jego życia. Dzięki temu duchowość może stać się CENTRALNYM SYSTEMEM ZARZĄDZANIA ŻYCIEM.
Duchowość Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego
- opiera się na duchowości ignacjańskiej
- jest duchowością ludzi świeckich
- jest duchowością wspólnotową
- cechuje się szczególną miłością do Maryi
W rozwoju duchowym pomagają nam
- rekolekcje ignacjańskie
- spotkania wspólnotowe z modlitwą i dzieleniem
- modlitwa, zwłaszcza ignacjański rachunek sumienia
- częsta Eucharystia
- podejmowanie działań apostolskich
- kierownictwo duchowe
Dążymy do tego, aby być kontemplatywnymi w działaniu - czyli abyśmy potrafili dostrzegać Boga we wszystkich rzeczach i wydarzeniach. Odczytywać Jego wezwania do nas i na nie odpowiadać.
Dla chrześcijanina - jak w jedym z wywiadów określa to o Adam Schulz SJ - duchowość to niepowtarzalny, jedyny w swoim rodzaju, charakterystyczny dla danego człowieka styl zjednoczenia z Bogiem oraz sposób życia Ewangelią. Każdy człowiek posiada swoją duchowość, jedni kreują swoje życie bardziej świadomie, inni robią to w sposób niejako intuicyjny, nie zawsze zdając sobie z tego sprawę.
"Samo pojęcie duchowość ma swoje źródło w teologii Nowego Testamentu, zwłaszcza w pismach Pawłowych. Chrześcijanin obdarzony Duchem Bożym nazywany jest homo spiritualis (1 Kor 2, 10-16), pneumatikos. Rzeczownikowo spiritualitas oznacza egzystencję człowieka "określaną" nie przez "ciało", lecz przez Bożego Ducha. Tak rozumiano duchowość, poczynając od V w. aż do późnego średniowiecza.
Francuskie wyrażenie: spiritualité - od XIII w. pojmowano prawie wyłącznie w sensie prawniczym. Po raz pierwszy w XVII stuleciu św. Franciszek Salezy uczynił z tego wyrażenie terminus technicus na oznaczenie personalnego związku z Bogiem." (Biuletyn "Anamnesis" Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Ks. Bogusław Nadolski TChr)
[...]
"Duchowość jest więc udziałem wspólnoty wierzących w Boga w stwórczej i przekształcającej miłości Bożej w stosunku do świata. Jest udziałem w łasce Pana, którą "szczodrze wylał w postaci wszelkiej mądrości i rozumienia przez to, że nam objawił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów" (Ef 1, 9-10). W sercu tej duchowości stoi misterium paschalne Chrystusa.
[...]
Istotą duchowości chrześcijańskiej jest pójście za Chrystusem. Ty "pójdź za Mną" (Łk 9,59)."