Tegoroczne spotkanie eurolinków odbyło się w dniach 1-4 listopada w St. Pölten w Austrii, 50 km od Wiednia. Organizatorami byli członkowie austriackiej WŻCH, a uczestnikami przedstawiciele 19 krajów europejskich. Będę wspominać ten czas, jako bardzo bogaty i pełen radości, czas wymiany doświadczeń i cennych spostrzeżeń. Rozmawialiśmy o funkcjonowaniu wspólnot w poszczególnych krajach Europy, dzieliliśmy się różnorodnością i pięknem, które każdy z nas posiada i dobrem, którym możemy obdarowywać.
Tematyka spotkania była związana z przygotowaniami do jubileuszu 450-lecia istnienia Ignacjańskich Wspólnot Świeckich. Pierwsze, wieczorne spotkanie uczestników pokazało, jak jest nas wielu oraz pozwoliło wyrazić obawy i oczekiwania wobec czasu, który mieliśmy wspólnie przeżyć w St. Pölten. Jako osoba zupełnie nowa i jeden z najmłodszych uczestników, zostałam przyjęta bardzo ciepło i serdecznie przez osoby, które są związane z WŻCH nawet połowę swojego życia.
Podczas pierwszego wieczoru, mogliśmy poznać prowincjała austriackich jezuitów, który opowiadał o austriackiej WŻCH, przeżywającej w ostatnich latach swój dynamiczny rozwój. Uczestnicy spotkania zostali również podzieleni na mniejsze grupy międzynarodowe, w których dzieliliśmy się kilkukrotnie owocami naszych medytacji.
Jednym z najciekawszych punktów drugiego dnia był wykład brata Alana Harissona SJ z Londynu. Brat Alan pokazał nam analogię Ćwiczeń Duchowych i tematyki 4 tygodni rekolekcji ignacjańskich do Tajemnicy Eucharystii. Kluczowymi były słowa: wziął, pobłogosławił, połamał i rozdawał. Alan przepięknie zinterpretował ikonę Rublova przedstawiającą Trójcę Świętą. Na obrazie wyraźnie widać, że w relacji Trzech Osób Boskich, jest miejsce, które artysta pozostawił pustym. To zaproszenie dla każdego z nas. Naszym przeznaczeniem jest głęboka relacja miłości z Trójcą Świętą. Jesteśmy zaproszeni do kontemplacji Trzech Osób Boskich, które oddały się całkowicie człowiekowi by wyzwolić go z więzów śmierci. Alan wrócił także do korzeni WŻCH i kluczowych momentów z życia św. Ignacego. Podkreślił też, że mistyk nie jest żadnym szczególnym typem człowieka. Mistykiem może być każdy i my jesteśmy mistykami, bo w przeciwnym razie nie byłoby nas tutaj. Duchowość ignacjańska, którą żyjemy ma nas otwierać na świat i czynić gotowymi na to, co Bóg dla nas przygotował w konkretnych sytuacjach naszego życia, gdziekolwiek jesteśmy i cokolwiek robimy.
Trzeciego dnia wysłuchaliśmy wystąpienia pani prezydent WŻCH na świecie - Danieli Frank. Daniela poprowadziła nas przez najważniejsze momenty w historii WŻCH. Mając świadomość tak wielkiego dziedzictwa i bogatej historii, stajemy dziś wobec pytania, jak zaadoptować duchowość ignacjańską do dzisiejszych realiów. Daniela opowiadała o problemach społecznych na świecie, które stały się dla WŻCH polem do pracy apostolskiej.
Jeszcze tego samego dnia dzieliliśmy się pomysłami na przyszłoroczne obchody 450 istnienia Ignacjańskich Wspólnot Świeckich. Ja sama postanowiłam podzielić się moimi spostrzeżeniami na temat sytuacji Kościoła w Polsce i przemian, które w nim zachodzą. Moje krótkie świadectwo bardzo zainteresowało pozostałych uczestników spotkania. Mówiłam o naszym ogromnym dziedzictwie, wciąż jeszcze pełnych Kościołach. Sama instytucja Kościoła systematycznie traci zaufanie, szczególnie młodego pokolenia. Ludzie którzy nie pamiętają czasów poprzedniego systemu, wierzą inaczej. Często szukają Boga poza Kościołem. Okazało się, że w innych krajach europejskich problem jest podobny. Kościołem wstrząsają wciąż nowe skandale łamiąc wiarę tych, którzy nie mają determinacji by szukać w nim dobra i piękna. Jako wspólnota ludzi świeckich, osadzonych głęboko w strukturach życia społecznego, możemy być często jedynymi świadkami wiary dla tych, którym trudno jest wierzyć w Kościół, jedynymi osobami, które zainspirują ich do dalszych poszukiwań.
W sobotę została zorganizowana wycieczka do opactwa benedyktyńskiego w Melk. Zobaczyliśmy imponująca budowlę i nadal funkcjonujące opactwo z przepiekaną zabytkową biblioteką i bogactwem drogocennych przedmiotów, które dziś są obiektami muzealnymi.
Każda wolna chwila między stałymi punktami dnia, była wypełniona żywymi rozmowami i wymianą doświadczeń. Byliśmy tak różni, a jednocześnie tak bardzo podobni w swoich obawach, problemach, poszukiwaniach. Wspólnoty Europejskie przeżywają obecnie bardzo różne etapy formacji i działalności apostolskiej oraz posiadają różną kondycję liczebną. Jako wspólnota polska, jesteśmy bardzo mocno obdarowani, ugruntowani i zakorzenieni. Niektóre wspólnoty zastanawiały się jak przyciągnąć ludzi młodych. Wspólnota chorwacka jest bogata tylko w bardzo młodych członków. Wspólnota w Rumunii-Transylwanii dopiero kiełkuje, choć już bardzo śmiało.
Ostatni wieczór był tradycyjnym wieczorem międzynarodowym. Na stole królowały smakołyki z wielu europejskich krajów. Były tańce, śpiew i podziękowania, swoją obecnością zaszczycił nas biskup wiedeński. Doświadczenie uczestników, dla których nie było to pierwsze spotkanie eurolinków, pokazało, że poczucie wspólnoty jest bardzo duże, pomimo różnic językowych i kulturowych. Większość z nas od samego początku czuła się na spotkaniu bardzo dobrze.
Ostatni dzień był dniem podsumowań i pożegnań. Kilka osób miało zaplanowane późniejsze odloty i wyjazdy, i to z nimi mogłam zasmakować piękna wieczoru na wiedeńskich ulicach. Rita w wiedeńskiej WŻCH pokazała nam skarby przepięknej katedry, a proboszcz katedralnej parafii pozwolił nam zwiedzić zakamarki bazyliki, zwyczajowo nie dostępne dla turystów. Odwiedziliśmy również barokowy kościół jezuitów w Wiedniu, siedzibę wiedeńskiej WŻCH.
Na koniec zostaliśmy także zachęceni do informowania pozostałych wspólnot europejskich o naszych sposobach przeżywania jubileuszu 450-lecia istnienia Ignacjańskich Wspólnot Świeckich oraz o otwartość na wymianę gości, na ile jest to dla nas możliwe. Ja sama nawiązałam szczególnie miłą relację z eurolinkiem z Litwy, która będzie nas informować o litewskich inicjatywach i serdecznie zaprasza do Wilna!
