Wdzięczność, zaproszenie do rozeznawania, wspólnota, współpraca i misja.
Tymi słowami można opisać przesłanie, jakie przekazał delegatom Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego, o. Arturo Sosa SJ, który jako Przełożony Generalny Jezuitów jest jednocześnie Kościelnym Asystentem Światowym tej wspólnoty. Od 22 lipca trwa światowy zjazd delegatów z ponad 70-u krajów i odbywa się w Buenos Aires w Argentynie. Spotkanie z o. Arturo Sosa odbyło się 26 lipca. Na początku przemówienia nawiązał on do swojej osobistej drogi, która łączy się bardzo z formacją w Sodalicji Mariańskiej, w której uczestniczył i formował się, uczęszczając do szkoły prowadzonej przez jezuitów w Caracas w Wenezueli. Poprzez bycie w sodalicji dla młodych uczył się on wierności codziennej modlitwie, odkrywania Eucharystii i zaangażowania apostolskiego. Ta droga formacji pomogła mu w odkryciu również osobistego powołania do Towarzystwa Jezusowego.
W dalszej części swojego przemówienia o. Sosa nawiązał do przeżywanego w tym czasie 50-lecia WŻCh, które jest okazją do wdzięczności Bogu oraz do odnowienia się i pogłębienia przeżywanego charyzmatu oraz misji w kościele. Przesłanie Soboru Watykańskiego II podkreśla wymiar Kościoła jako Ludu Bożego i w tym świetle Wspólnota Życia Chrześcijańskiego są jedną z możliwych dróg świadomego przeżywania powołania osób świeckich, które inspiruje się duchowością ignacjańską.O. Sosa przypomniał, że przeżywamy ten jubileusz wsłuchując się w przesłanie papieża Franciszka i czynimy to jako zgromadzenie w miejscu, które on dobrze znał. Wsłuchujemy się w to, co papież ukazuje jako jego marzenie o kościele, który pełniej realizuje przesłanie Soboru Watykańskiego II i jako Lud Boży, zrodzony z doświadczenia spotkania z Chrystusem Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym, staje się wspólnotą, która prowadzi do pojednania człowieka z Bogiem, z innymi ludźmi i z otoczeniem, w którym żyje.
W kolejnej części przemówienia o. Arturo Sosa sporo miejsca poświęcił rozeznawaniu, do którego wytrwale wzywa całą wspólnotę kościoła papież Franciszek, a które na bazie rekolekcji ignacjańskich winno stawać się dla WZCh narzędziem, z którego coraz bardziej potrafimy korzystać i również dzielić się nim z innymi. W tym kontekście pojawiło się nawiązanie do ostatniej adhortacji Gaudete et Exultate (n. 167 i 169), w której papież pisze o tym, do czego służy rozeznawanie oraz czym ono jest.
Dalsze treści, jakimi podzielił się o. Arturo, dotyczyły m.in. wymiaru wspólnoty, współpracy oraz misji, do jakiej jesteśmy wzywani przez Boga. Treści tej konferencji, którą o. Arturo przedstawił spotykając się po raz pierwszy jako Asystent Kościelny z delegatami zgromadzenia, są bez wątpienia ciekawym przesłaniem, w które potrzeba się wsłuchać i odczytać jego znaczenie również dla WŻCh w Polsce.
Leszek Mądrzyk SJ